Dag 9: I can hear the bells

De zoon van de chief gaat vandaag trouwen en ze hebben het groots aangepakt. Er zijn bijna 300 gasten in de kerk, die versierd was met witte en paarse linten. De twintig bruidsmeisjes en bruidsjonkers kwamen dansend binnen in hun paarse kleding. Het zag er prachtig uit. De getuigen droegen dezelfde kleding, maar dan in het oranje.

Door de swingende opkomst van de getuigen en de bruidskinderen verwachtten we iets speciaals voor het bruidspaar. Helaas kwamen zij heel rustig en normaal binnenlopen. De bruid keek wel heel treurig. Ze moest zelfs huilen tijdens de ceremonie. Achteraf bleek het om een gearrangeerd huwelijk te gaan.

Bij het plaatselijke ziekenhuis werden foto's gemaakt van het nieuwe paar. Als speciale gasten van SCORE mochten wij ook op de foto met het bruidspaar. De foto werd gemaakt met Mariëlle's camera, maar onhandig genoeg heeft Mariëlle al haar foto's gewist. Ze had maar liefst 300 foto's gemaakt. Hopelijk kan ze de foto's nog terug halen.

Bij de huizen van de chief ging het feest verder. In een tent was een lopend buffet voor het bruidspaar en het belangrijkste gevolg. De rest kreeg een klein pakketje. Wij mochten echter wel langs het lopend buffet.
In het midden van het veld was een groep mannen geluid aan het maken op plastic buizen, een Afrikaanse traditie. Het bruidspaar was al die tijd in een tent, waar niemand naar ze om keek.

Na zonsondergang, 6 uur, gingen we terug naar het gastgezin. De chief vond dit erg vroeg. Hoe vroeg merkte ik tot middernacht: de muziek was in het hele dorp te horen.