Overleven in Zuid-Afrika

Zojuist ben ik terug gekomen van het voorbereidingsweekend voor Zuid-Afrika. Tijdens het weekend kregen we niet alleen veel praktische informatie over de reis, maar ook workshops over het geven van sportlessen aan kinderen. Onze workshopleider Willem verdeelde ons in vier groepen en liet ons verschillende spelletjes doen. Nadat wij bij hem hadden kunnen kijken hoe het moest, kregen we de opdracht samen een spelletje te bedenken en te geven voor de rest van de groep. Een goed spelletje is makkelijk uit te leggen in simpel Engels of zelfs zonder het gebruik van taal. Dit bleek lastiger dan gedacht. Je begint het spelletje heel makkelijk en breidt het na verloop van tijd uit.

De volgende dag gaf Willem ons ook een workshop over de Afrikaanse cultuur. Hoe gaan we om met de leraren en hoe gedragen we ons in het gastgezin. Willem had voor de gelegenheid een oude vriend uit Zuid-Afrika van hem meegenomen. Samen met hem deden we meerdere rollenspellen.

Als afsluiter kregen we een spel van organisatie Oikos: overleven in Afrika. Welke keuzes maak je als je zelf in de positie van de Afrikanen zit? Het spel begon met een korte uitleg over de Wereldbank en het IMF. Deze twee instanties hebben een grote invloed op het leven van de Afrikanen. Zij beslissen over de economie van het land. In groepjes van twee kregen we een gezin. Elk gezin werkte in een andere sector en had op een andere manier gevolgen van de beslissingen van de organisaties.

Mijn gezin bestond uit een man, vrouw en vier kinderen. De man werkte bij een multinational en verdiende 80 SAP en de vrouw zat thuis en paste op de kinderen. De uitgaven bestonden uit eten voor 26 SAP en de huur van 25 SAP. Daarnaast gingen 2 kinderen naar school en dat koste ons 10 SAP. Beste een goede uitgangssituatie, gezien we nog 19 SAP overhielden. Na een jaar kwam de eerste zieke en een ziekenhuisopname kost 10 SAP! Daarnaast stegen de kosten voor het eten naar 46 SAP. Op zich nog geen groot probleem, maar in het tweede jaar raakte de man zijn baan kwijt. Door een beslissing van het IMF was de multinational vertrokken. Het gehele inkomen viel weg. We besloten te onderhandelen met de anderen groepjes, zij hadden het immers ook erg slecht. In de meeste gezinnen werkte de vrouw om voor extra inkomsten te zorgen. Een babysit kostte 5 SAP per kind, maar gezien de man en vrouw uit ons gezin nu toch thuis zaten, konden er makkelijk nog wat kinderen bij. We gingen onder de prijs van het officiële bureau zitten en kregen toch wat geld.

Dit betekende wel dat we moesten lenen en we de kinderen, tegen mijn principes, van school haalden. We waren al naar een goedkoper huis gegaan, maar dat was niet genoeg. Het spel duurde 8 jaar en een kind met een diploma leverde pas met de 17 jaar geld op. Gezien het oudste kind in het laatste jaar pas 14 was, konden we er in dit spel toch geen profijt van hebben. In de zes jaar die volgde, kregen we onder andere een griepepidemie, een overstroming, een devaluatie van de munt en een stijging van de huurprijzen. De man kreeg gelukkig een jaar later weer een baan voor 60 SAP, maar dat mocht niet baten. We verbleven de rest van het spel in de schulden.

Door dit spel kregen we meer inzicht in het leven van Afrikanen. Zelfs ik besloot de kinderen van school af te halen, terwijl ik onderwijs ontzettend belangrijk vind. Ook gingen we van een villa naar een krot. Van alle groepjes was er maar 1 koppel niet in de schulden belandt.

Het weekend was erg leuk, leerzaam en gezellig. We zijn een leuke groep geworden(zie foto).